28/11/2006

mal du pays...


Un 3% de gallegos emigra a otros países. Y un 25% lo hace a otras comunidades españolas. En Madrid hay una auténtica colonia de gallegos que sigue atentamente lo que pasa en su tierra. Todos coinciden en echar de menos su lugar natal. La morriña es uno de los sentimientos que más les caracteriza. Nostalgia o melancolía podrían ser sinónimos.
Desde siempre, los gallegos han estado acostumbrados a hacer las maletas para buscarse la vida. Hace unos años —no tantos— coincidieron en viajar a Argentina y Uruguay. Más de dos millones emigraron durante el siglo XX. En Buenos Aires o Montevideo se escuchaban habitualmente expresiones como ¡carallo! Desde entonces, a los españoles, por extensión, se nos llama gallegos.
el mundo julio/2005.

26/11/2006

YOU were the top





you were better than a martini,and the boy return the smile at home

25/11/2006

YOISMO


UN POCO DE EGOISMO NO ES MALO,RECONOCERSE COMO EL YO(el pelin de narcisismo que tiene que llevar uno dentro),nuestra causa,nuestra realidad,pero este termino sugiere bifurcación.
un egoista es egocentrico¿no?,el egocentrista no conoce interlocutor,destruye toda relacion de palabra con lo que le rodea,el egolatra entonces desconoce la empatia,si seguimos sumando,este ser no posee capacidad de amar por que todo su amor propio atrapa el potencial afectivo,que triste no?
Asi el egoista renuncia a la condición humana...
La carencia de amor, la ausencia de empatía y la indiferencia acaparadora son formas de agresión encubierta, violencia enfermiza que merece, además de repudio, ayuda profesional.
no creo que yo me mueva entre estos campos espinosos,tampoco voy a culpar a la falta de dialogo,o la de formas...
sugiero que lean este texto,y que seas más sugerente a la hora de expresarte,ya que las etiquetas del pasado me empiezan a inflar los cojones.no quiero ser el 2 juan.
http://www.depresion.psicomag.com/la_epoca_del_egoi.php
http://www.youtube.com/watch?v=L_51Sqmd6QQ

24/11/2006

SAUDADES,ai o jalooooo¡¡¡

http://www.youtube.com/watch?v=9YFaOmFv8nA
DOS JALOS ,DAS CASAS K ME APERTARON,DAS MOZIDADES K NOS LEVARON,DOS TIGRES K OS MORDERON,DOS CEROS QUE NOS LEVAMOS.....DOS ....DIAS K NOS TRUNKaron.A FELICIDADE,AINDEaK SEXA POR UN SEGUNDO,OS POETAS NUNCA MORREN,OS faladeiros,NUNCA CALAN,e nunca TERMINAN por falar,e se escribeN verbas de incertidumbre ,dalle a eles POR ENTERRRAR E DESENTERRA TODO. OS KE SOÑAN CON AS DAMAS LOIRAS E INPOSIBLES DE DESCRIBER...NON O CREIREDES NUNCA..MARCHAMOS POR ABURRIMENTO NON...POR FALTA DE INTERESE(K eiqui hay moito),por FALTA DE ALGO.BUENO PERDOADE...ESTE VIDEO E BÓ.COMA ALGUNS PASADOS... o brigado ao alcobaza e o lisboa gonzalves(k vou dicer???)
http://www.youtube.com/watch?v=_hZOy0I5CYs

MI MUJER VUELA


VALE XA, O SEI ,DEBERIA TER MAS CACHÉ ..ou maisvalor ..ou algo mais,os que estades alá,o esperades,non se sabe por que?,os de acolá por que si,por k este rapas iba para mais hayy¡¡¡ ...:que magoa o raparigo que tiña creses¡¡¡¡ quedouse nesoo... esse rapas non te me come nada diso hayyyyy k majoaaaaaa,que penaaaa,non lle come nada, en unha desesperansadora situazion.._________ ten razon elaaaa¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
por o natural boy marcha . a ken? non lle atrangantou na niñes unhas navidades tolas por un poeta cossio e unha nai dos muros chinescos? si...eso é raro,moi raro,pero é...carallo un lisca..marcha e xa o dijo eu tanto e desembro como o mayo,coma o febreiro ,xa tenndremos saudades deso.....
unha flor(monsieur comte,je voudrais votre fille,oui,pour marrier,)u si non unha ouvella ,si non o k me quedaaaaaaaaaaaaaa
decide a verdade,sendo mais bello co meu o meu irmao,k coño vou coller ,nadaaaaaa,ok you dont know what love is...

ok dame medo

23/11/2006

dream with someone else´s dream


How many timesI wake up at night.Feeling so scared.So why cannot find.So why cannot find The true love of mine?.How many times I waited to share This kind of feelings But you were not there So why cannot find The true love of mine? I can't take it anymore I can't take it anymore I'll not have you anymore

17/11/2006

GOD BLESS ROBBIE

http://www.youtube.com/watch?v=uDbGioF-ePY

hacia tiempo que no habia estribillos como ese...

saudades...(E COISA BOA)

Nas horas mortas da noite
Como é doce o meditar
Quando as estrelas cintilamNas ondas quietas do mar;
Quando a lua majestosaSurgindo linda e formosa,
Como donzela vaidosaNas águas se vai mirar!
Nessas horas de silêncioDe tristezas e de amor,
Eu gosto de ouvir ao longe,Cheio de mágoa e de dor,
O sino do campanárioQue fala tão solitárioCom esse som mortuário
Que nos enche de pavor.
Então - proscrito e sozinho -Eu solto aos ecos da serra
Suspiros dessa saudadeQue no meu peito se encerr
aEsses prantos de amargores
São prantos cheios de dores:- Saudades - Dos meus amores-

10/11/2006

Ey mama e si quedo eiqui o inverno...


increible o calor que estou a recibir eiqui,non o comprendo,onte estivemos no fraxil,un dos clasicos da cultura portuguesa no barrio alto,o senor rodrigo leao levounos a zoa vip onde pude escoitar as suas novas musicas e felicitarlle pela sua carrera que amo,moita xente guapa,nova e claro un no vai ser menos .De gift xa escrivirei algo mais adiante,son doutra galaxia,ademais do que me toca ,de estar convidado en todo,son maravilosos como persoas e namorado do divertimento do nuno estou,hoxe en sintra no teatro,despois deus dira,manha, client no clinic,bueno non podo con tantas sensacions positivas,creo que despois da chegada a vigo e o post vacacional procuraba algo coma isto.e ollo si tanho algunha porta aberta por que non aproveitala eeee.... xa os avisaria vivaaaaaaa lisbon$#$$#$##$#$

http://www.rodrigoleao.com/
http://www.youtube.com/watch?v=MDnY5AHr7r4

08/11/2006

dille as rapazas que xa cheguei a cidade,AMOR



o neno tolo pola...
medusa do terrestre co salpicas todo de malestar e incertidumbre ¿por que non hay xa cabaleiros vikingos como os de antes? asi te presentas estos dias desconcertando os noso sonos e rectitudes ,levandonos á deriva de acantilados de soedade, asi nos tratas can, pra que?
http://www.youtube.com/watch?v=pSNhBpqNwtg

07/11/2006

O RAPAZ NATURAL

rafita tu y yo lo sabiamos,somos los reyes...
Vuestro subproducto,el que quereis ver,o el que os imaginais,el que quereis destronar,

pero imposible lo tendreis,si,en vuestros reductos,en vuestras cavernas,en vuestras penas,yo no me afilio,no quiero seguir ese cuento espiroidal que os llevais,ni por una buena miccionada en casa del vecino,lo siento,no hay navidades,no hay futuro,si mesas blancas de espera de pinta terrible,no hay baile,no hay roce, no hay humanidad,hay que mirarse a uno mismo y dejar que lo otro se desarrolle de una forma natural,aunque se despegue hasta el ultimo adiós,e fácil de entender...

http://www.youtube.com/watch?v=QK449k_p1EE

Me and one of my favourite friend and song, please check it,incredible hotel in madrid¡¡¡¡

merci ruf¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡

hay tienen señores,no malinterpreten charles con las maletas,norca paseando y la recepcion dando el tipo what a summer¡¡¡ ojo a la goma de mi corbata,os prometo que el 2007 aprendere a hacer nudos y todo lo que conlleva.
www.siestaplayamenorca.com

01/11/2006

dame máis de todo



Sólo quien ama vuela. Pero, ¿quién ama tanto
que sea como el pájaro más leve y fugitivo?
Hundiendo va este odio reinante todo cuanto
quisiera remontarse directamente vivo.

Amar ... Pero, ¿quién ama? Volar ... Pero, ¿quién vuela?
Conquistaré el azul ávido de plumaje,
pero el amor, abajo siempre, se desconsuela
de no encontrar las alas que da cierto coraje.

Un ser ardiente, claro de deseos, alado,
quiso ascender, tener la libertad por nido.
Quiso olvidar que el hombre se aleja encadenado.
Donde faltaban plumas puso valor y olvido.

Iba tan alto a veces, que le resplandecía
sobre la piel el cielo, bajo la piel el ave.
Ser que te confundiste con una alondra un día,
te desplomaste otro como el granizo grave.

Ya sabes que las vidas de los demás son losas
con que tapiarte: cárceles con que tragar la tuya.
Pasa, vida, entre cuerpos, entre rejas hermosas.
A través de las rejas, libre la sangre afluya.

Triste instrumento alegre de vestir; apremiante
tubo de apetecer y respirar el fuego.
Espada devorada por el uso constante.
Cuerpo en cuyo horizonte cerrado me despliego.

No volarás. No puedes volar, cuerpo que vagas
por estas galerías donde el aire es mi nudo.
Por más que te debatas en ascender, naufragas.
No clamarás. El campo sigue desierto y mudo.

Los brazos no aletean. Son acaso una cola
que el corazón quisiera lanzar al firmamento.
La sangre se entristece de debatirse sola.
Los ojos vuelven tristes de mal conocimiento.

Cada ciudad, dormida, despierta loca, exhala
un silencio de cárcel, de sueño que arde y llueve
como un élitro ronco de no poder ser ala.
El hombre yace. EL cielo se eleva. El aire mueve.

http://www.youtube.com/watch?v=5pnmGUf21fg&mode=related&search=