tu,ciclotimica?

Pensamentos insomnes,
turbulenta ambición,
propósitos de ferro
o ánimo nobre ousou;
de mil suidades fondas
o túrbido escadrón,
como a Luzbel, privara
do primeirio esplendor.
Son os bardos sapientes
que lei fatal lanzou,
soñadores e vagos,
da súa condición:
por eso eu a min mesmo
non me conozo, non,
e excraman os camiños
mesmos por onde vou:
parece un pino leixado do vento,
parece botado do mar de Niñóns.